Bu şiiri de genç yaşta eşini kaybeden bir yakınım için yazmıştım......






-Yaralı Güvercin-


Sen ki;
Kanatları kırık bir ürkek güvercin!...
Yaralıdır yüreğin bilirim!....
Dalar gözlerin enginlere,
takatsiz kalırsan yürümeye, koşar gelirim!..

Öyle dertli dertli bakma uzaklara!....
Biriktirme efkarını sinende!
Derinleştirip gamını, konaklama kederlerde!....
Yitirme yaşama sevincini,
akıt usul usul sıcacık yüreğine!....

Kaybolma kara günlerin hüzünlerinde!
Yürü yavruların ile güzel günlere el-ele!...
Bil ki!
Onlar her an sana, gözlerine bakarlar.
Orada bir tebessüm, neşe kırıntısı ararlar....

Devam et kaldığın yerden, yükseklere uçmaya
ve çekinme süzülüp aşağılara bakmaya!..
Aşağılar sadece düşmek için değildir inan!
Yeni umutlara konmak içindir çoğu zaman..

Son bir gayretle yelken aç yeni ufuklara
ve bir ışık yak umutsuz karanlıklara!....
İnsanların mahşer kalabalığında yalnız kalma!
Kanat çırp ve yetiş, geçip gitmekte olan mutluluklara!..

Öyle mahzun durma ne olur!..
Hüzünlere veda et
ve birazcık Gülümse!...


-Zafer YANIK-