Ruhuna el şiir
Bir çardağın gölgesinde, ela gözlü bir şarkıyla sesin çalınıyor kulağıma.
Akşam sefaları esas duruşa geçiyor Ve fotosentezi boykot eden ağaçlar seni zikrediyor bilincime. Ne kadar mahrur değil mi sevgilim Ölü bir ruhun senli bir arzuyla uyanması ve tüm sabahların körüne yol göstermesi. "Sağ olsun senle gelen acılar" bir slogan gibi yazılıyor kalbimin duvarına. Polis anonsuyla dağılıyor Beynimin hücreleri. Bir menfeze sıkışıyor kalbim. Devletin yasakladığı ninniler gibi okuyorum seni Bölünüyor iradenin muhtevası. Kuşların ağzındaki şarkıya eşlik ediyorum. Babası ölmüş çocuklarla mektup bekliyorum sahnenin dar bir yerinde veya Yangında hiç kurtarılamayacak bir çekmecenin ağzında onbininci kez seni seviyorum. Kelimeler teferruattır sevgilim Sen cümlelerin konduğu yere bak. Nasılda diplerine çarpıyor sesim. Parçalanıyor harfler şiirimin başına. Bana benzeyen cesetler teşhis ediyorum göbeğinde. Üstünü seninle kapatıyorum. Aşkının başı sağolsun sevgilim... Pynst. |