SEN YİNE...
Ne tuhaf
Yıllarca ‘hayatım’ dediğin biri Çıkıp gider bir gün Boşluğuna çeker seni Yüksek irtifadan Dağ gibi çöken kalbe Bir düşme değil Daha çok İçeriden bir dağılma Ardınca bakıp Giderken bıraktıklarına Vefa adına Bir sıfat bulamazsın Dostluğu tanımlayan Genişler gönülde zamanla Hiçliği paylaşmanın Uğrattığı kırılma Sen yine sen ol Gönüller rahmetine sığın Mutsuz listesinde anılma |