Bakakaldım
Ağlayışı gülüşüme bir darbe
Vurdu geçti, bakakaldım çaresiz. Bakışları derman imiş her derde Gördü geçti, bakakaldım çaresiz. Bir gülmesi mest ediyor âlemi, “Âlem” benim, yanlış alma söylemi Kirpikleri nispetiyle kalemi Kırdı geçti, bakakaldım çaresiz. Kifayetsiz, dörtlüklerde satırım. Kalbim benden ben de ondan beterim. Karşılaştık; şöyle azcık hatırım Sordu geçti, bakakaldım çaresiz. Şafak söker her sabahta görünür, Başka başka kisvelere bürünür. Bir selamla günahlardan arınır(!) Verdi geçti, bakakaldım çaresiz. Gün ortası harap, bitap haldeyim, Yanıyorum sanki kızgın çöldeyim. Bahçemdeki o tomurcuk güldeyim Derdi geçti, bakakaldım çaresiz. Eylül.2019/Konya |