NefesHer ayna boşluğu taşır Taşta kimse yok Rutubete tutuşmuş ne çok yanılgı Aynı dili konuşmuyoruz. Zaman ipliği çeken yılan dilinde Her bahar erittim karlarımı Çiçek açtım, elim kurudu Uyumuyordum Gözüm taştan daha ağır Gözüm karanlığına teşne Parlak bir geleceğimiz yok Kusursuz İlahi bir esinti Cafcaflı ve ölümlü... |
Burdan tuttu beni şiir...