İçimi Dağıttılar
Karanlık bir ustura
Güneşi parçaladığı gün İçimi dağıttılar İçlerinde sende vardın Gömlek gibi göğsünde hür bir yanlızlık Elinde cennet gibi çocuk Dudaklarına nazar değmiş Kim bilir hangi şarkı uykusuz kaldı orada Seni ümit edipte beklemek Bir pürüzsüz kurşundur Şakaklarıma dayanan Vakit gelir de patlar birgün O vakit "Bütün gitmeler" pişmanlaşır ayaklarında İçimi dağıttılar İçlerinde sen de vardın Hicran meselemsin Bu sonbaharda Tevekkeli değil adınla yaşayaşı bu yaranın Kaldırımlarda öylece anlamsızlaşması yürüyüşlerimin Haydutça saldırması yüreğime kederin Boş yere değildir Uzaktan bir türkü duyar gibi dertlenişim Uğultulu bir kahroluş şeklimdir Adem ile Havva’dan kalma yüreğinden ötelenişim İçimi dağıttılar İçlerinde sen de vardın Fakat Dudağında kalan o kırık şarkı benim adımla başlasaydı Veyahut şiir icad etseydiler Seni geri getirenden Kavuşmak ile birebir Kudüs’te bir taş olup Tanklara çarpacaktım. |