Devlet Abi !.. kökenine inmeden kravatı çözdüm yakamdan insem hırvatın biri çıkıcaktı bal’kandan yemin ederim ben iliklemedim gömleğini’delinin koşullarla koştum yokuş aşağı sınıf’sınıf kokuyu duydum gözümle hamaset ehlinin tahta kılıcıyla tahtlandım gizli dikiş tutturdular kumaşın çürüğüne yıllandığım mahzende gönlümün tadı kaçtı dağlar kızıyla algının gücü çığlıklar yankısına dört duvar kiralamış duyum’sa kardeş çocuğu ikizine tek yumurta kırılırken çıkan sesti anlak kaldırmazdı bu manivelayı-aldırmadı ve özürlü doğdu öz çocuğu ile suyun akışına vurulan ket’um çatal ağız yeraltı deriniyle not tutuyor düne bilinmeyeni yor’damladım kirpiğin gecesiyle sen neymişsin be Devlet abi ! diyemedim us’un yitimi ruhuma özgür viraneleri gezdirdi b’abadan üryan öğrenciler meczuba d’önek yetimler annesiz mutlu s’ürün d’erken sürümden çıktı bir sürü sayrı-saydık sevdik komşu çalılara takılan tanrı parçacığını iç cebime kozmiklerken gören sivil nöbetçi // kimin onurusun ? yalanı günah kölelikse kalktı sanıyordum... .. |
İçten duyarlı yüreğinizi ve güzel kaleminizde bitmez kef aldım…
Kutlarım…
...................................... Saygı ve selamla..