Fakülte, askerlik ve öğretmenlik hayatımızın bizi üç kez birleştirdiği dostluğun anısına.Dostum,arkadaşım Mustafa`ya ithaf olunur.

Yolları kesişmişti bir kere, bu ki kader
Her ikisi de asildi,emekçi,vatansever
Ulusu için her zora gülerek girer
Dostluk dediğin az mı, yıllarca sürer.

Aradan ne kadar zaman geçmiş bilmem
Hatırasını dostun,taşıdım yürekte ve asla silemem
Yirmi beş yıl sonra da olsa görürüm onu belki
Yoksunluğunu sözle,dille tarif edemem.

Düşmüş izleri hayatın alınlara, derin izlerle
Saçlar dökülmüş kimi, kalanıysa dönmüş beyaza
Onca zaman mekânlar, yalnızlığı sunsa da
Dostluk tanımıyor be kardeşim, bir çeyrek asrı
Geliniyor istersen sen, dostla hülasa.

Ne izi vardı onca yıl, ne de bir sesi
Bulamadık onca sene birbirimizi
Devirdi gençliği takvim, ah zalım zaman
Engel olmadı hiçbir şey, yine kavuştuk
Unutmadık o günleri , bir bir konuştuk.

Hızlıdık o zamanlar;gençtik, zindeydik
Tebessümü yüzden eksik etmezdik
Ezse de şartlar her yandan,dururduk hep dik
Sürüldü sefası ömrün,bir zaman böyle
Dostların kavuşmasıysa en büyük hediye.

Bilin derim kardeşlerim dosta vefayı
Kurulmaz ki bu meclisler öyle, sanmayın sıradandır
Mazinizden size kalan lütuftur dostlar
Sevgidir parolaları ve belki de madden yoksunlar
Verirler size çok değer ve unutmazlar.

Oğuzhan KÜLTE