gece ve gecem.. zaman bağımlı çifte şiire isim anasıydı ’gece’ aklın korumalı zırhında analiz keyfini yaşamak kentin sessizliğinde sentez çarkına bir el atıp ağır ağır çevirmek eylemin her yönüne ve fikir uçlarını bağlayıp mesafelere neden insanlar yalnız değiller yeter’ince sorgusuz ve vakit’siz kapanır sezgiler iç sesin çığlıkları ile birşeye inanmanın iflâh olmaz tutkusu mu sıkıca sarılman mistik hislerine yarattığın kâbusun tutunsun mu hâlâ dimağın kopmuş iplerine çekinme düşünmeye yalnızlık de sana ait bir fikir doğacak güneşle sadece özü öznesi ; benimkisi uçuk mavi nesnel bir felsefe.. gece tanıştık gecemle yazıldığı gibi okunur gözlerinde çiy-dem ilk ışığım son damlası gözyaşımın ruhuma körpe bir lacivert’ten sızmış umut çağlasıyla siner tüm benliğim içine özlemin varlığını yaşatır bana,gecem ömür yarısı senimle sessiz ise’m akrebin iğnesi yüreğimi yorar be gecem ! ve zaman’sızın başlar tanyerime ağıt düşer ağarır veda’nın saçlarıyla,gecem// ... |
Elden ne gelir, şiirin iyilklerini yazmaktan başka...
Şiir çok hoş…
............................................... Saygı ve selamlar..