Eskimiş Taşların Denize Yolculuğu
yine mi oraya gidiyoruz
bu karanlık duvar dibinin gözleri var bizi seyrediyor niçin korkuyoruz ki zaten yaz koyu mavi gecenin koynundan yıldızlar çalıyoruz anımsatıyor kendini gelecek kalabalıklardan sıkılıp bir tepeye içini döktüğünde karşı sesin yankısından korkup birileri eşlik ediyormuş gibi çoğalan bu yakın zamanların dudağı kuşların ağaçlardaki tedirgin yuvası haydi şimdi bir bahar şarkısı söyle geçsin anılar duraksayıp uyku hiç ölmeyeceğiz değil mi sonsuza doğru bir yaygara kopsun içim gülümserken sesin içime dolsun bulutlar ağaçların dostu ve korku eskimiş taşların denize yolculuğu bu ince ince kırılmış kalplerin kumsalında günün sızdığını gördüm bir sabah sarılıp öptüm anlında ki teri öyle çocuk öyle sabırsızdım ki bu kısa gün hiç bitmeyecek değil mi. |
Bu çaba ona çoğu zaman sorun çözme görevini unutturur.
............................................... Jean Monne..
............................................ Saygı ve selamlar..