Kara yazgım...
Yaban çiçeğim...
Kara gecelerimde ki vazgeçilmez misafirim...
Bak...
Şimdi yokluğunla yüz yüzeyim....
Kendimle savaş içindeyim...
Evet...
Beni öldürdün amma...
Bil ki;
Sende benimle beraber öldün...
Yaşayan bir ölüsün artık...
Yaşayan bir ölü...

Benim için sen öldün dediğin gün...
Kendi ellerinle beni
kara toprağa gömdün...
Şimdi eşeleyip durma artık toprağımı...
Bırak ta, acımı içimde yaşayayım...
Bırak ta bari...
Bari ruhum huzur içinde uyusun...
Sen soluduğum nefestin...
Ve içimde eriyip bittin...
Artık sadece suskunluğumsun...
Suskunluğum...

Paramparça ettiğin şu kalbimi,
kendi ellerimle hançerleyip,
söküp atıyorum seni içimden...
Yağlı urganı boynuma geçirip,
öldürüyorum ulan seni sonsuza dek
bu yürekten...
Bit artık diyorum bit...
Bit ulan bit...
Git artık...
Git şu kahrolası zihnimden git...
İstemiyorum artık...
Seni de...
Aşkını da...
Çık kalbimden lanet olası...
Olma yüreğimde artık olma...
Girme rüyalarıma ulan girme...
Girme...
Dayanamıyorum artık...
Dayanamıyorum artık...
Dayanamıyorum...
Bit artık diyorum bit...
Bit ulan bit...

Bu karayazılı sevdamızı,
yazıyorum artık
tarihin tozlu sayfalarına...
Herkes okuyacak...
Bizim sevdamız yedi cihana
ibretlik olacak...
Yaşanılanlar bir bir herkesin gözünde
canlanacak...
Belki utanmayacaksın yaptıklarından,
ama yüzün kızaracak...
Kızaracak...
Ve mezarıma geleceksin...
Belki ağlamayacaksın amma
Yüreğin...
O yüreğin var ya o yüreğin...
O taş yüreğin...
Sızım sızım sızlayacak...
Sızlayacak...

Yazan : Recep Hamza