Güzel günlerdi yaşadıklarımız diye
düşünürdüm hep.
İlk darbeyi vurduğun o gece,
o fotoğrafta anlamalı, kabullenmeliydim
ihanetini ve vefasızlığını.
Toz konduramadım sana.
Kondurmak istemedim belkide.
Sevmiştim işte.
Yalan da olsa,
tutunmak istedim bir umuda.
Zaman öyle düşündüğün gibi
herşeyi silmez.
Sadece hafifletir.
Sen gecelerimin katili,
Acımasız bir ömrün azrali oldun.
Sabahlara hiç varamadım ben.
Vefasızlık senin karakterindeymiş.
Anlamalıydım,
ama anlamak istemedim ben.

Acıyor olsa da yüreğim vefasızlığına,
artık kÂr etmez.
Kesilse de nefesim,
biliyorum feryat figanlarım fayda etmez.
Buymuş demekki senin aşk anlayışın.
İzsiz,
hissiz ve çaresiz.
Sadece bendeymiş o ağır yük,
sende ki umursuzluk ile hasletlikmiş.
Vefasızlık hamurunda varmış senin.
Hakkını helal etmemişsin.
Etme.
Ukalaca tavrın,
küçük dağları ben yarattım havan,
sadece gülüyorum yaptıklarına.
Sen vefasızlığın diğer adıymışsın.

Bir şiir yazarsın,
sanar ki dünya O’nun etrafında dönüyor.
Ve bir hayat yaşarsın,
anlar ki ucu en çokta O’na dokunuyor.
Eğer ki bugün verdiğin umudu
geri aldıysan.
Dilerim ki ALLAH’tan;
Bundan sonrada aldığın ahımla
bir ömür mutlu yaşarsın.

Sonsuz mu sandın?
Geçecek illaki seninde ömrün.
Yaptıkların yanına kÂr kalır mı sandın?
Mutlaka acıyacak bir gün seninde kalbin.
Vefasızlığın diz boyu olmuş,
Bana yaşattıkların elbet gelicek aklına.
İşte o zaman oturacak yüreğine bir taş,
sızlayacak o solyanın.
Tepeden bakma insanlara,
düşmez kalkmaz bir ALLAH’tır.
Eğerki bugün,
senin için yapılanları unutursan.
Yarın senin bir başkası için
yaptıklarında unutulur.
O zaman vefasızlık duygusunu
çok iyi anlarsın.
Ahımı aldın vefasızlığınla,
sana verdiğim emeklerimde,
yüreğimin sadakası olsun.

Yazan/Altyapı : Recep Hamza