İstemiyorum sınırları koymayın, tanımam
Onlar aşmak için bana,kendime engel olamam
En iyisi varmış ya öyle diyorlar,ona asla uzanamıyorlar,
Bense dibindeyin ta onların, niçin böylesi abartıyorlar…

Bir özgüvendir gidiyor hey hat, sanki kaybetmişiz
Öteden beridir biz her şeyde,daima önde gelirmişiz
Ne sistem işi bu, ne de bir kimlik,
Takıştırmışlar ona şirin bir önlük
Özgüven dedikleri sahi, değil aptallık
Herşeye rağmen var onda bir asil duruş
Bakalım hayat cepheden, geniş manzara
İşte bu açı gerekli, gerisi madara.

Ne dense yapılamaz, derim hadi oradan
Açılın bir kenara, bizi de var bir Yaradan
Ne eksiğimiz olmuş ki bizim, gözü karayız
Medeniyet zirvesinde elbette bizler de varız.

Bırakın artık şu yoksunluk edebiyatını
Ecdat örnek olmuş binlerce oku efradını
Gerilmesin o ipler ki seni tutamaz
İstikbâl bir masal değil, yaz sen de romanını.

Dedim ya, varsa niyetin çık er meydanına
Kat bir vakit etrafı; tozuna dumanına
Ya bunlarla gelmeli gençlik, bunda var bir esenlik
Ya da ebeden yutarsın elden çıkan zehri ve de dumanını.

Ölüm dışında var her sorunun mutlak bir çıkışı
Aramak isteyen bulur elbette, alır alkışını
İstersen, ulaşılamaz hedef yoktur gayretle yenilen
En büyükleri ki insanın, vazgeçmekten vazgeçen.

Asırlık çınarlara bir bak ki nasıl kök salmış
Onları ne tipi,fırtına, ne de sel almış
Kökleri inmiş derinlere, sarılmış hayata sımsıkı
Büyük üstadların da gölgesi sanki çınar, zemine yayılmış
Görkemleriyse uzaktan ve halen göz kamaştırmış.

Yapabilirim lügâtı az bize, yaptık,mutlaka yaparız
Helesi yok bu işlerin; yorulmayız,durmayız ve hala koşarız
Yitirmeyiz asla umudu, anı dolu dolu yaşarız
Silkinelim tembellikten, zirveleri, zirveleri aşarız.

Ey milletim, zekiyiz biz, çalışkanız, emekçiyiz
Bırakın boş kafaları, onlar temsil etmez bizi
Yeryüzünde dizi dizi her birimiz bir neferiz
Beşeriyete örneğiz, büyük işler peşindeyiz
Asla küçük değildik ki, bırakın öyle de sansınlar
Bir uyanış geliyor gör, bizi yıpratamaz kulisler,
Çoktan girmişler yarışa, Hayatiler ve Ayşeler…

Oğuzhan KÜLTE