Kül'den 5Kül’dem önce, yastığıma dokunan ellerim ağladı yokluğuna sessizligim öyle bir çatırdadı ki yatağımda duymalıydın en hazin çaresizliğin yankısını odamın duvarlarında neydi; dört koldan sarıp, dibe çeken derleyip toparlayamadığım satırlar gibi eksik kılan beni... göğsümü dağıtan bu noksanlık hissi oradasın da bu dolmayan boşluk neyin nesi... yarım kalmıș ne varsa içimizde ukte! tamamlanma arzusuyla sarılmak birbirimizin acıyan yanına... ah o yarama tuz basan gülüşün! ben sana büyümemiş çocuğum sen bana... gel ve sarıl, havaya, suya, toprağa cemre düşsün! sude nur haylazca |
altı mayıs Hızır günleri annem Türk değil ama o kültürde de kutlanır İbranice
baharda ilk cemre havaya sırasıyla da yazmanız ayrıcalıklı ezbere değil
bir yorum ve kaleminizi tanımak güzeldi iyi şair iyi şiir
sevgiler