Dilimde tüyü bitmemiş zamir
Sen
Kaçıncı sevil şahıs ?
Arzu bir zamk gibi dudağında
Sokaklar kararır
Yüzümüzün üstünde güvercin

Zil çalar ruh rıhtıma dolanır
Elden ne gelir
Sancılar çekilir
İskele duman altı

Bir maun koku kaplar
Tel tel işler yüreğime
Ardı sıra mermer döşeli
Şoselerden yağmur kaçağı
Anlık vurgun yemiş bir damla
Toprağa düşer

Ve
.
...
.....

Filizin adı sen olursun
Kaçıncı sevil şahıs
Yüreği dogmatik
Elleri tılsımlı
Sıcak bir akkuş
Manolya zembilli odamız
Uçuyor kelebekler
Parmak uçlarından nemli bahar

O gün gelende bir kağıt tutuştur ellerime
Sol yanımdan ağrısı girse gönlüme
Geceyi yakan ay gibi düşende
Mavi hülyalara rast gelir
Gözlerindeki kır çiçekleri

Yutkundum sana doğru
Tuttum bir samyeli
Avuçlarım sıcak
Körpe bir akşamüstü
Ağlamıştık seninle

Gün kokusu sabah yeli
Bunlar epey fuzuli
Şimdilerde ten kokusu ile
Uyuyamam gecelerce

Yoz ve tutak bir matemin
Som yalnızlığı bu
Nefes kokulu
Camlarda adınız
Dedim ya
Tüyü bitmemiş zamir....
Sen

Karlara gömdüm
Ruhtan ayrıla ayrıla
Düşerken dallarım
Gün dönüyor akşama

Kar tanesinin içinde
Bahar tohumu var imiş
Her sevinin sonu
Toprağa düşmek