caritas-I- hadi şimdi yeni açıldı git dudağını boya git kısacık saçlarını bir temmuz akşamının rüzgarıyla oyala git başını kuma sok kirpiklerini tuzlu suya da... eylül dayandı mıydı kapına o sahil kahveleri de kapanacak dedim kederli kadersiz yerli yersiz sorup duran sordukça değil öyle durdukça içimi oyan gözlerindeki sahte ışıktan soyundukça soylulaşan ve aynada harap bir hevesle gülümseyen kızına -II- sahi bir gün tozlu masum siyah beyaz eski yazlık sinemamız açılır mı yeniden ve kapanır mı kirli irin al yalım ciğerimde kanayan eski yazlardan kalma şu esrik yara? -III- bana bunu sordu anne çocuk gözleri sevdiğinin dört mevsimlik kollarına bunu sordu da gitti bir ara kalk da kulağıma fısılda fısılda ki fısıldayayım kulağına sussun bir şiir boyunca sussun bir şiirin kıyı kentleri boyunca en kötü huylusunun suları en iyi huylusunun sert surları boyunca ürüyemediğince ve sırf sırf yorgun ve durgun ayaklarıyla yürüyebildiğince attığı bu hazin nara -IV- açılmayacak yazlık sinema ve kapanmayacak değil mi anne o eski yara? ve ben mühim bir şey sordum dönmüşsün sırtını öyle otuz yıldır uyuyup duruyorsun bir kere de kalkıp cevaplasana! -V- anlam veremediğim bu huzurlu uykun senin hani o kolları dört mevsimlik adamdan emanet midir yoksa sana? JD Caritas/ Latince/ Manevi Yakınlık |
Karşılaşmak güzel ! Yakınlık hissetmek de.