nar ateşi...
ya git harabeye döndür yurdumu
ya kal cennet eyle gönül bağımı... gönül tahtımda dururken alın yazgımla örttüğüm mezarlıklara kazmayı vurma öfkelerini çekiç edip, sözleri çivi misali çakma kalbim acıyor... beni yokluğunla itham ettiğinde... biz ki ezel zamandan, ebede yürüyen sonsuzluğu yurt bilen bir aşkın en zirvesine böyle çıkmışken uçuruma düşmek yakışmaz bize... öfkelerin galip geldiği yerde mağluptur insanoğlu... ki aşk öfkenin rüzgarında yaşamaz yokluğunu azı dişimin ağrısıyla çekerken varlığına can atan yanımdan sitem etme sensizliği gam eyleyip sızlarken sana arzularımı yük bilme yüreğine ben ki seni aşkın divanında yar bilen yüreğimin gelini eylediğim sevgili sana bu kadar çırpınırken kalbim senden geçiyor olduğumu söyleme... hüznün yoldaştır gönül yoluma gamın sırdaştır suskun halıma yüreğinin mültecisidir bu aşk be’mecal kalsam bile gönül yurdunda yakma nar ateşini kollarımda... |
Tebrikler...
Şiiriniz çok güzel ve akıcıydı, Kutluyorum...
............................................... Saygı ve selamlar..