Elbet bir gün
Tükenir kurak topraklı kadınlar
Ucunu yeşertecek Nisan yok
Dört yanına birikmiş siyahlar
Ahh! Ne kadar katı kokuyor nefesleri
Işık yok görgüsüzlüğünü saklıyor




Of Allah’ım
Sana seslenen ünlemi bastıramadım
Afrika’da açlıktan ölen çocuklar
Mecalsiz kaldı kelebeğin kanadı
Solucan bir simit parçası arıyor
Köreldi masumiyet
Oysa herkes melek olmalıydı
Çoğaldı etrafta yürüyen şeytanlar




Ötede bir yere kıtalara uzandım
Ağırlık çöker ruhum talan
Üzerimde büyük bir gömlek
Bir sebep aramaya gerek var mı?
Son durak en uzak yer
Son durak en yakın yer
Bugün de canım üzerimde
Sabahlarımdan kovamadığım yüzsüzler




Aynı gökte açar gözlerimiz
Pencerede geriniyor sokak kedisi
Yırtık pabuçları uçursun rüzgâr
Dayanmak zor haksızlıklara
Can yakana kimse dur demiyor
Canı yanan sıcak bir tas çorbanın peşinde
Belki de miras üzerimde
Hep karşıma çıkıyorlar
Öpsem gözlerimi sürgün olurlar mı?
Çetrefilli yalancılar.....



Ummuhan YILDIZ