BÂDEM GÖZLERİ
Ne de güzel uymuş, o güzel yüze
Rengi zeytin, şekli bâdem gözleri. Konuştukça; o güzelim ağzından Tane tane, dökülüyor sözleri. Elimde değil ki, eliyle oğdu Attı girdâbına, aşk ile boğdu Gece karanlıkta, içime doğdu Andırıyor, dolunayı yüzleri. Ne söylese; edebiyle, arıyla Ömrünü geçirmiş, bin bir acıyla Bedene yansıyan, tavırlarıyla Hem cinsine, benzemiyor nazları. Onu zannedersin, başka diyarlı İnce ruhlu, hem de pek çok duyarlı Bestesi, güftesi; tamda ayarlı Rûhumu okşuyor, çalan sazları. Buna dayanamaz, inan ki her can Görünce kaynadı, damardaki kan Birden bire çarptı, ilk gördüğüm an Özüm ile, örtüşüyor özleri… 14/12/’18 Hanifi KARA |