pencere diplerinde beslediğim leylaklar erken göçtü bu mevsim

özlerken yüreğime su serper gibi bir yağmur başladı
pencereyi de alıp içeri döndüm
anne dizine kadar döndüm

evin ortasına devrilmiş ağaçlardan geçip rahme kadar döndüm

yüzümden binalar düşüyor
içeri doğru kapanmalıydı tüm pencereler
nerede açsam kanadımı orada uzun uzun azalıyor ömür şimdi

durup dururken doğduğum sokağa döndüm
meydanları da getirip apartmanın merdivenlerine döndüm

odanın ortasına serilmiş ölü zamanlardan geçip tohuma kadar döndüm

birilerinin yüzünden şehirler düşüyor
dışarı doğru açılmalıydı tüm gönüller
nerede eğsem başımı orada için için akıyor orman şimdi

özlerken yakar gibi kara döndü yağmur
yangınımı da alıp sevgiliye döndüm
kavın ucuna kadar döndüm

kal!

çünkü; pencere diplerinde beslediğim leylaklar erken göçtü bu mevsim