tohumun toprağı itişi
ya da karınca yuvasının yükselişi
milyon yıldır sıkılmadım manzaraya bakmaktan

belki bir süpernovayı önleyebilirdim
sadece kayıp gitmeni izliyorum şimdi daha uzaya

üzgünüm!

evrenin tüm meteorları saçımı yalayıp geçerken
öylesine sıktığın her kurşun gelip yüreğime saplanıyor

gideceğim!

adım bir cinayete karışmadan
yürüyebilir miyim kan kırmızı topraklarda
ya da şiir yazabilir miyim ardından
elimi kana bulamadan

dol içime dünya
içime sığ dünya
sığ dünya
dön ya!

öldürdüğüm zamanlar doyurmuyor artık bu kurdu
raylara uzansam ömrü uzayacak sanki kelebeğin

ne kadar yakınız
atomlara olan uzaklık tüm mesafemiz

biliyorum!

tanrı bir buket gülleyle alacak bu kez gönlünü çocukluğumun

bense büyük patlamaya bakmak isterken
bilyelerimi kaçıracağım uzay boşluğuna

sonrası başka bir sistem

al içine dünya
içine sığıyorum dünya
taşıyorum seni sırtımda dünya
beni böyle güçlü yapan bir döl ya!