Bu gece kalem gördü yenildim,
Utandım şahitti bütün öfkem,
Kırılan kalpler arasından,
Kırıldı kalem ellerime sarılırken

Dolar mı gözler huzurlu vakitlerde
Kağıdımın üstünde damlalar uzarken
Gözlük camının buğusuna akar,
Odamın sessiz gürültüsü.

Hislerin bir kargaşanın tam ortasını bölüyor,
Sirenler haykırıyor bir molada,
Çini bir vazoya bakıyor,
Donup kalıyorsun, kargaşam seni haykırıyor.

Ne zaman silgiye elimi uzatsam,
Kalem, ağlar oldu adını görmedikçe.
Üzülme, beraber ağlarız bu gece,
Kargaşamın derin haykırışıyla.

Çocuk kalbimde buğulanan bir düşe,
Orası yalnız sığınılacak bir köşe,
Şimdi bir bayram belki maç günü,
İçime bir yolculuk çocukluğum.

Ömer Gümüş
23 Kasım 2018
Saat 00.20