2
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
401
Okunma
yığın hüzünle bulup getirmişler annemi
yalarken duvarlar etindeki toprağı
annem toprağı özlüyor...
öldürdüğüm zamanların üzerini örtmek için getirdiniz diyorum
utancımdan renk renk boyadığım odalar akarken yüzümden
bir hediye açılır gibi kalkıyor göğsümdeki kabuklar
"ahh! yığın yalnızlıkla ezilmiş oğlum" diyor annem
emerken duvarlar etimi
tanrının bile unuttuğu bir duaya başlıyor sonra...
kanaya kanaya karışıyorum pencerenin ardındaki karanlığa
düştüğünde başım omzuna, taşıyor yüreğim
musluktan damlayan suyla akıp gidiyorum bu evden uzaklara
bugün dağılmış omurganla bir arada duran bir şiir buldum aynada...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz