Yedi rengi kuşan gel
Ezan’da sevda, rahle’de ekbersin
Secdede ensar, ruh’ta efruzsun… Rah eyleme bana sema elleri Erü halin vurur geçer sinemi. İlmi izdivada maşuğuna ela gel Yedi cihan ırmağından, su misali çağla gel Yüreğim bir sığınak, seni bana saklarım Açtım gönül ırmağımı, pınarından dökül gel Kıble-i güzergahta, aşka kıyam eyledim Yakıp cümle cismimi, manan ile demlendim Cihan-ı firdevsimde sana niyaz ederken Düştüm bir ahuzara, beni bizar eyledim Aratma yokluğunu, namazgahla örtün gel El açılmış divandan, dualara sarıl gel Fecri sadık misali, kuşluk vaktinden önce Safâ / Merva arasında, yedi rengi kuşan gel. |