çaresizliği bilirim,
doğduğum köyler
yoksuldur benim,
yoksulluğun ismini bile
duyunca irkilirim!
yoksulluğu bilirim!
evler kerpiçten,
bir sacayağı iki eski
aleminyum tencere,
kapıda cam yok,
acık pencere ...
üşür Elifim,
üşür Fatmam,
üşür Ceylanım
üşür Ahmetim,
üşür Mehmetim
üşür ellerim ..
çaresizliği iyi bilirim.
lastik ayakkabılar
yakar kırk derece sıcakta
ayaklarımızı ...
bellemiş bu faşist sistem
anamızı ... bacımızı,
eşimizi dostumuzu,
alıp gitsekte postumuzu,
geriye yoksulluğumuz kalır,
bir de ölüm,
ölüm, gülüm ölüm.
konuşsak suç,
yazsak suç
pusu kurar hain jandarma
önümüz yokuş,
kurşunlar yağar üzerimize ...
sisli bombalar eşliğinde
çaresizliği bilirim!
adına sömmürücü
faşizm derim.
isyanın bedelinin
işkencelerini bilirim.
ekmeksiz, ceketsiz, çorapsız
utanırım sınıfa girince,
öğretmenin önünde
her gün aynı ceketle
ve üşür ayaklarım
topuğu delik çoraplar içinde
hakkımızı arasak suç,
konuşsak hapis,
bu faşist sistem çok pis
zalimler zulüm eder,
puştların biri gider biri gelir,
sömürüp cebe indirmeyi
mübah bilir ...
çaresizliği bilirim,
doğduğum kentlerin
varoşları içinde ...
direnirim, çoluğum çocuğum için
mafyasına, eroincisine ...
bir de hırsız piçlerine
topukları delik çoraplar içinde
üşürüm üşürüm,
yoksulluğun adını,
hissettiğim yüreğimde,
haykırarak
kahrolsun bu faşist sistem diye!

H. Hüseyin Arslan - 02.11.2018