sen beyaz bir boğaziçi vapuruydun
ben erguvan baharlarında peşine takılan çığlıklar martısı

sahafların kokusu kadar içimize sindi bu kadim ayrılık
sen erguvan kokulu istanbul baharıydın
ben haydarpaşadan anadoluya yolcu
yorgun başını düşürmüş ayrılıklar yastığına
ardımızda pitoreks şehirler
bir kiril alfabesi kadar zordu seni çözmek

nehir gemilerinin kaptanı söyle şarkını şimdi
inkar ediyorum de sevmedim de nihavent şarkıları

yorgun bir maça kızı gibi dolaşıyorum iskambil kağıtlarında
birlikte bir boğaziçi vapurunu biniyoruz belkide
aşkın felsefesini okuyoruz mantıklara ayrı düşüyoruz seninle
yağmurlarında çok üşüdüm göç kanatlı sevgilim

bistrolar değil boşnak kahveleri vardı o zamanlar
dudaklarından dökülüyordu armonik şarkılar

sen beyaz bir boğaziçi vapuruydun
ben sisin ardından kalamışta inmek isteyen maça kızı

pazar günleri sözleşirdik istanbulun büyülü gözlerinde
uğuldardı limanlarda o eski aşklar ve şarkılar

kasım yağmurlarıyla ağladım perada dolaştım biraz sensiz
bir çarmıhın acısını yaşamak seninle st antuanda
kırmızı tramvaylar ve sonbahar ölü bir gezegende miyim şimdi

mor bir fular taktım boynuma ayrılıklardan
bindim beyaz bir boğaziçi vapuruna

akerdeon sesleri susmadan
boşnak kahveleri soğumadan
vapurlar ayrılık çeşmelerine varmadan
gel artık

boşnak hikayeleri bir varmış diye başlar bütün aşk masalları gibi
pitoreks şehirlerde bir yokmuş aşklar
ses gelmez neoromantizmden akerdeon seslerinden
aşkın içli ve hüzünlü oluşu biraz da bu yüzden değil mi

bir kiril alfabesi kadar zordu seni çözmek

Ömriye Karataş