Mevsim sonbahar
yasak sözleri fısıldıyor kalbim
tabiat uykuda
ruhum içimden haykırırcasına
taşıyor yenisey gibi, kaşgar gibi

Gömmeye çalış kalbine diyorlar
beyhude sözler
unutmaya gayret et diyorlar
saniyeler onsuz ızdırap
tek başıma savaşıyorum
başıboş hırçın ırmaklar gibi

Yaşamak zor ölüm kolay zor olanı seçiyorum
oysaki ayrılık yok, sürgünde değilim
yapraklar dökülüyor rengarenk
gök parlıyor zümrüt taşları gibi neşeli

Dağlarda çiçekler filizleniyor
üç beş kum arasında
ve nefes alıyorum
yapayalnızım
sensiz tüm kentler bomboş

Başrol oynuyorum
figüranlık bize yakışmaz
özlüyorum özgürlük içinde
bir tek seni

Prangalara vurulmuş bir özgürlük
adını haykırırcasına söylemiyorsa
yer ve gök
kuru yapraklar üzerinde yatağım
yapraklar bir anda
savrulur sen yoksan eğer

Eğer sen yoksan kök yok
gövde yok
yurt yalan sulh yalan
dillim suskun gözlerim kör
ayaklarım kangren

Mevsim sonbahar
gönlüm bahar
özlüyorum seni
hayalimde
hilal kaşın, parlayan yıldızın
dombıra aynı, saz aynı ezgiyi çalıyor
orhun, ötüken, gök sancak
Vatan, Al Bayrak, diye diye…

Sensizlik gerçek ölüm
tüm mevsimler hazan
sen sevdiğim
daima göklerde

TÜRKÜN Şanlı Bayrakları...


Suskun//