Her şeyi unutmak mümkün, ya bakışları
İçinize ılıkça akan, sizi alıp götüren uzaklara,
Bilinmez diyarlara , pazarda ucuza satan
Ve her defasında uykuya düşman eden ihtirasları….

Çekmeyen bilmezki od-unda yanmadıkça
Kırbaç şaklaması gibi zihinde şu aşk illetini
Demem o ki, kısmet olmaz aşk, her kula
Değdiği yerdeyse açar, onmaz bir yara.

Benimkisi artık on yedilik aşk değil
Güzel adına, iyi adına, adam sayılma babından,…
Ne varsa aklınıza takılan, ilahîye bir meyil
Bilhassa evladınki, anlatmaya mukabil.

Aşk bir umman, bense içinde bir damla
Damlalar çoğalıyor her an nasılsa
Belki de boğuluyorum sanırsınız, korkuyla.
Sarar sizi bir hafiflik, yolcusunuz şimdi zamanda.

Aşk boğmaz ki adamı, ona güç verir
Aşkın gücünden daha da büyük nedir?
Elbette en büyük tutku ki aşk, devirir yücesinde bir dağı,
Yerle yeksan eder, görkemli o koca saltanatı.

İlahiden geldiğine şüphem yok artık onun
Ona tutulan nadir, şanslı bir kulum
Ya olmalı ilkelerim hayatta ve her pahasına
Veya ben giderim ateşlere ve korkusuz
Ölmek yok ya ucunda, her nasılsa.

Kim ki ölmüş aşk denen bu nimetten
Nimettir ki o, alır götürür seni, çeker zulmetten
Esiri olmazsın asla, sana bir kalkandır o
Pırlantalar kıskandırır, ışıltısıysa sanki nübüvvetten.


O zaman diyorsun ki “hayat bir perde”
Doğru basmak gerekiyor notaya bu zeminde
Ya sevmeli her şeyi, bilmeli kadrini,değer vermeli
Ya da taşımamalı ömür boyu bu yükü; ruhta, bedende.

Gözden gelen bu bakış, bakın ki neler etti!
Küçük bir ateş gibi tüm ormanı tüketti.
Ama onda tükenmek, asla yokalmak değil,
Varolmaktır kişiye, aşka verirse meyil
Aşkın pınarlarından, kimbilir kimler içti.

Yaratandan ötürü, doğuyor aslında gönülde muhabbet
Ebedî olmanın ilk şartıdır bence aşka hürmet
Asırlar geçse de eskimeyen tek odur
Hak katında da hürmet, ancak sevene boldur.
Oğuzhan KÜLTE