Kaybolanların Hatırasına
Öncesinde
gençliğimiz hapsolmuştu bu kente hatıralarımız olmuştu iyi kötü kentin beton duvarlarına anlamlar yüklemiştik üç beş ama bulursak bi ağaç altı daha yeğdi bizim için iki lafın belini kırardık bazen bazen şehre uzaktan bakardık kent griydi biz de öyle zamanla unuttuk çoğunuzu cüzdanlarımızdan eksilen vesikalıklar ve kaçıp uzaklara gitmek hissi kimi geceler yastığa sarılıp uyuduğumuz kimi geceler daha uzakları hayal edip sabahladığımız sonra kenti bırakıp gidenleri sayardık parmaklarımızla "O da gitti" demişti çıkıp birisi bi yerde bir bina enkazı yerine yüksek bir plaza için hatıralarımız yıkılıyordu sırf sevdik diye uçurum çekmemişti biz öyle sanmıştık bu ilk defa gelmiyordu başımıza cüzdanımızdan eksilen vesikalıklar terkedişlerimiz kaybolduğumuz yerde buluyordu bizi her defasında Unutmaya çalıştıklarımızla yüzleştiriyordu birisi yanağındaki gamzesini birisi saçlarının kokusunu yüzünü hatırlıyorduk unutmuşken dizlerimizin bağı çözülüyordu diken üstünde güvercin adımlar nerden baksan kaybolmuşuz ne yapsak kurtulamıyoruz her şey daha önce yaşanmıştı her şey yazıldığı gibi adımlarımız hızlanıyordu bir yerde bir sokak düğünü bir yerde bir ağlama sesi bir yerde bir kadın kahkahası gündelik telaşlar karı kocalar market alışverişi hayat bu kadar kolaydı bizimse içimiz paramparça becerememiştik yaşamayı. |
bizimse içimiz paramparça
becerememiştik yaşamayı.
O kadar da kolay değilmiş yaşamak kimileri için şair, çok güzel ve anlamlı hayatın merkezinden bir şiirdi, kutluyorum kaleminizi saygılarla