Sen halen,
mabedimin en görkemli yerinde,
rengarenk çinilerle çevriliyken...
parıltıların uzaklarda,
ta ufukta,ebemkuşağında,
bir dilek kadar yakın ve uzakken.
renklerin,
acemi bir ressamın paletinde,
eline yüzüne bulaşmışken,
ve,
meskunda,ıssızca
ölür gibi,öldürür gibi haline,
dualar ederken ben,
sadece bir dilek hakkım var biliyorum.



"yaşamalısın içimde,öldürürcesine."



Olabilir miydi,
sen halen orada,içimi terketmemişken.
kapılarında kilit,
anahtarı boynumda,günahının yanındayken.
Olabilir miydi ki sen yıllar yılı,
bir yudum şarap gibi akıp,
bedeninden dahi sıyrılmışken.



Her sabah terkederken mabedimi,
ve tir tir titrerken Aralık ayazlarında,
seni söküp atmaya içimden,
bir dilek kadar yakındım sadece.
açarların elimde,
ve ben sadece,
bir şiir kadar cesurum bu gece.

Olmadı sevgilim.