SOLUK
Uzun uzadıya giden ince kıvrım yollarda
Yok olur hayallerim peşi sıra yıkılarak İçimde her daim bağırır yine sesler Bırakma beni, bırakma dur diye diye… Ruhumun karanlığında erir görüntülerin Hüznün kara bahtı şekillenir kalplerde Ölümün koynunda sere serpe uzanır Hoyratça yaşananlar günü gelince işte… Sen bir soluk verirsin önce derinden Sesin kesilir sonra rengin soluklaşır artık Derin bir hayatın kurumuş gözyaşları Dökülür seninle her daim yapayalnız yine de…. İbrahim Soyalar |