Anne(sizliği)minhaziranyankısı.

...

Başımı hangi duvara yaslasam rengi buruklaşıyor hüznümden anne..

|

Bir çınarın dallarına konan kuşlardan sayın ömrü
sırasıyla uçup giden
ve gölgesinde serinleyen susuz gelincikler 
vahşi tabiatta varolan gürültüler değil
içimizin alımlı kurdu
kulaklarımızda çınlayan vesveseler.


Nice sağlam bünyeler çürüdü heyhat 
heyhat beyhude artık ağlamalar 
su misâli de geçmedi zaman 
hep koşuşmaca 
ve kokuşmaca dizlerde kımıldamalar. 


||

Yolları bağlayın artık birbirine
tüm dilekler firarî çaputlarından
desem ki hadi ölelim
yarın yeniden doğacağız 
kimse yanaşmaz gerçeğe
ki oysa her gece 
ruhumuzu teslim etmiyor muyuz rüyâlara 
ve beden çürüyüp yeşermiyor mu
bir tohum misâli hesaplıca yeniden kabûslara. 


Kimse kimseyi anlamıyor gibi 
kimselere anlatamıyorum hiçbir şeyi
eskidi anlatmak bile
niye iğrenyorum ben hayattan anne
herşey perhiz ötesi sanki
tuzun iyotu eksik, domates lekeli 
şiirler birtek aşka yazılır sanıyorlar 
oysa
şiirler âşkla içimizden kederi kazıyorlar.


|||

inan ki 
tütün gibi sarı düşlerim
genzimi yakıyor eksiklerim
kar olsaydı keşke dertlerim 
en fazla erirdim annecim
en fazla bu dertten iflas eder
her şeyi yine ahirete erteler
az farkla geçmişten firar ederdim 
bir bir soyulur kabuğu tabuların
tabutuma renk bile seçerdim 
her şey dahil hayata biliyorum 
biliyorum hayatın altın kuralı teğetler
kabullenirim
ben biraz acı 
biraz da tatlı severim
ayrıca orta bi kahve 
falında keder kırklayıp telvesinden gülücük içerim
saçmalarım çokca
ve 
lay lay lom düzene eyvall’âh çeker
en fazla bu dünyadan feragât ederim
yolumda üşüyerek ilerliyorum 
lütfen gittiğim yerde son durağım ol anne..




Haziranrüzgarı/Z. Nâr