FERHAT'LA ŞİRİN
Gönül kazmasıyla, göze alarak
Ferhat, Şirin için; dağları deldi. Bir nazar eyledi, o an çarpıldı Şirin’se, Ferhat’ın; aklını çeldi. Dilinden düşmedi, Şirin’in adı Her yere yayıldı, Ferhat’ın yâdı Acı çekmesine, dayanamadı Ferhat’sa yârinin, gözyaşın sildi. Akan gözyaşları, dönüyor Nil’e Ne olur kalp kırma, sen bile bile! Âşığın azığı; gözyaşı, çile Ferhat çok ağladı, nâdiren güldü. Bulutlar ağladı, yıldızlar söndü Âşıklara göre, “aşk”sa tek yöndü “Şirin Şirin” diye, Mecnun’a döndü Ferhat, Şirin için; çöllerde yeldi. İnleye inleye, o dönmüş ney’e Nedenin, niçinin, demeyin niye? Târifin sorarsan, “aşk nedir” diye? Ferhat; “Şirin… Şirin”, diyerek öldü…!!! 09/06/’18 Hanifi KARA |
Hak yaratti Ask tahtini kendine,
Ancak sihtim dedi kulum gönlüne,
Asiklar neden mi kavusamiyor?
Kul koyuyor kullari Hak yerine
ilyas