her yargılamada nefsi suçlayıp kendisini beraat ettiren insana nefsin itirazıdır

Yalnız benim değil mi günah keçisi,
_Ey insan
Ha! birde arkadaşım var tabi
Adı Şeytan.

Biz işlettik de sanki sana her bir günahı
Bu işte hiç yok
Senin o tertemiz! kalbinin payı.

Tamam kabul, kötülüğü sana ben emrettim
Peki ama sen neden itaat ettin
Ben olmasam sen insan dahi olmazdın
Kötülüğü emretmesem nasıl imtihan olacaktın.

Hem bir tek ben mi vardım sende
Hani aklın,İmanın,vicdanın nerede?

Beni değil de ,
Allah’ı Peygamber’i sevseydin
Hiç sana söz geçirebilir miydim?
Ama itiraf et!
Sen beni seçtin.

Eğrilik yok
Dosdoğrudur Allah’ın yolu
Ben her ne yazarsam kalbine
Sen onun tersini oku.

Dikkat et!
Her kılığa girerim,
Sana senin yüzünle gelirim.
Bir ses sana
_Ben
Diyorsa içinden
Bil ki o mutlaka benim.

Budur benim işim
İlle de ben ille de ben derim.
Ne zaman ki dinlersin beni
Bil ki o an kalbindedir dişlerim.
Tutan elin, yürüyen ayağın, duyan kulağın
Gören gözün, söyleyen dilin olurum
Kalbe amadedir cümle beden
İnan haberin bile olmaz benden.

Beni besleyen sensin
Büyüten, şımartan
Koruyan, gözeten, semirten sensin.
Ey insan
Ey ahmak insan
Söyle sen bana birde ne hakla söversin.

Kalbini verirsen elime
Her kılığa sokarım seni ,hem de evire çevire.

Benim sende saklı hayvanat bahçesi
Benim sende Kureyş’in putlarla dolu Kabesi
Benim bütün akli,bedeni, kalbi hastalıkların müsebbibi.

Emrime uy diye vermedi beni Yezdan sana
Ben sadece bir bineğim aklı olana.

İşte bu sana hem bir dost hem bir düşman hitabı
Mümin isen iyi yap hesabı.
Unutma!
Benden değil
Hak senden soracak hesabı.