Hayır...
Kırgın değilim sana
Buna hakkım olmadığını bilecek kadar da büyüdüm sanırım.

Zor da olsa
Bu yaştan sonra bazı şeyleri değiştirmek
Seni artık daha iyi anlıyorum
Ve kabul edip mazine yenildiğimi
Kim olduğunu unutmaya gayret ediyorum.

İçinde senin olmadığın
Cümleler seçiyorum konuşmak için
Aynı hecede buluşmamak için ’biz’ demiyorum mesela
Ve bir gün diyorum, bir gün
Mazinin kıyılarından çekildiğinde sular
Ne kalırsa
Hayatın kumsalında bıraktığımız adımların ardında
Biz o kadar insanız.

Suskunluğumun sebebi incinmem değil
Öfkede değil
Kalbim hiç savaşmadan teslim oluyor artık her acıya
Gözlerinden tanıyorum onu..
Gözlerimden tanıyorum..
O da beni.

Bir girdap var sadece içimde
Seni, beni ve bütün hüzünleri içselleştiren
Uslu bir durgunluk hali.
Kirpiklerim bile yoruldu biliyor musun?
Gözlerimin önüne düşen yaprakları
Süpürmüyor kaç zamandır
Nazarımda öylece duruyor sonbahar.


Ve susmak iyi geliyor aslında
Daha az acıyor canım
Zaten bir anlamı da yok artık sözlerimin.

Az ya da çok
Bir anlamı olsun isterdim hâlbuki her şeyin
Seni sevmekle geçen onca zamanımın
Yaşamamın ya da ölmemin
Susmamın ya da konuşmamın
Bir anlamı olsun isterdim senin için
Ama yok işte
Ben yine benim… Sen yine sen.

Ben demeyi de sevmiyorum aslında
Sen demek daha bir güzel geliyor bana
İçinde sen olduğun içindir belki de...

İşte böyle..
Unutuyorum bazen seni unutmak istediğimi
İçimden bir ses konuşuyor hayalinle, gizli gizli
Sana can suyum diyor,
Cadışım diyor,
Her zaman ki gibi.

Şimdi git...
Bütün hüzünlerini yüreğimde bırak aşkın,
Ben seni zaten hep yokluğunda yaşadım
Bir kaç mütebessim anı bırak sadece geride
Ve kalbimi yere düşürme
Ardında bıraktığın uçurumlara düşürme.

Beni incitsen de
Aşkın onurunu sakın incitme.

Mustafa Kemal Serhatlı.