gençlik yıllarımın kedisi necatiye ithaf ediyorum.

öyle olsun hüzün
bu akşam da gel yine,gülmesin yüzüm
sevgilin, suskunluğu da al yanına
geçip şöyle oturun karşıma kasıla kasıla.

az biraz toplayayım bende şu dağılan hatıraları
inletir kapımızı birazdan, mazinin çanı


en son
bin küsur yıl önce,
yine böyle netameli bir gecede,
yuvarlanıp gitmiştim mazinin koyaklarına
takılıp da yularıma düşünce.

ne çok yıldızım vardı gökyüzünde
seyrelmiş saçları semanın yazık
benimki gibi, döküle döküle.
ne çok umut eksilmiş ömrümden eyvah
paslı bir çivi gibi,söküle söküle.

buralarda bir yerlerde
bir de kalbim olacaktı…hatırladım
incitmesinler diye sanırım, iyi bir yere sakladım

bir eşek heykeli mi neydi?
sırtında insanlık denen semeri
kimi sevsem sağolsun, üstünde gezerdi

ne garip değil mi? şu dünyada beni
yanlızca kedim necati sevdi
o da kesin
verdiğim balıklar yüzündendi.
mkemalserhatlı