Biliyor musunuz, sadece kimliği değil de, yüreği de mavi olan insanları sever ve takdir ederim...
Mesela "Siraç'ınız" gibi...

Evlad-ı Fatihan...
İçi, dışı boşaltılan onca şeyimize rağmen aslında ne büyük bir söz, ne büyük bir tamlama, bilebilenler için...

Ak olan her şeyi severim...
Sadece dilden değil, yürekten söyleyenleri de... Bu yüzdendir kar'a saygım da...

Bir hikayemi anlatmak isterim size...
Tarih... 10 Aralık 2016...
Yer... Beşiktaş...
İşte orada, o gün öldüm ben...
Çünkü o patlama, canımdan kanımdan değil ama canım gibi bildiğim, evimi, soframı hatta evimin anahtarını paylaşan bir evladımı aldı benden...

Has yapmıştım yine...
"Has yapmak" nedir bilir misiniz?

İşte ben Recep Tayyip Erdoğan'ı yaptığı has'tan dolayı sevdim...
Bir şehidin mezarı başında, ailesini taziye ziyeretinde okuduğu Yasin de ki has'ında, sesindeki samimiyetinde sevdim...

İnanıyorum ki; günlük bir adam değil!
Öyle olanları çok gördü ama yazmadı bu tarih...

Şimdi esefle görüyorum ki, onun hakkında düşen her başlık, bir "alt başlıkla" nefret kusuyor...
Biz kişilerle uğraşmaktan, yaptıklarını göremiyor, hatta at gözlüğü mü takıyoruz acaba...

Yaptıklarını görmek dedim ya...
Gereksiz prosedürlerle zaman kaybetmeye dayanamayacak bir işim var...
İşim gereği, zamanla yarışırken verdiği sözü tutmaya çalışan biriyim...

Ve istiyorum ki;
İçindeyken övdüğümüz güzellikleri ve düzeni sevebilelim, sen az geri dur dediğinde karalamadan...
Ulü'l-emr'e itaatle...

Kaleminiz kavi, yolunuz da, bahtınız da açık olan Değerli Şairimiz...

Nicelerine inşaAllah...

Her daim;
Sevgim, saygım ve fiddareyn saadetler duamla...