Henüz vakit varken,
Güller bir bir solup toprağa karışmamışken
Adın ölü bir dilin büyülü lafızları arasında yerini almamışken
Henüz vakit varken
Yağmur, kar, fırtına, bora...
Kimsesiz çocuklar köprü altlarında
Ölüm kapılarını çalmamışken.
Henüz vakit varken
Saklı sırlar açığa çıkmamışken
Dağlar yerinden oynamamış,
Güneş karanlığa teslim olmamışken
Henüz vakit varken
Elele koşan çocuklar sır olup uçmamışken
Kimliksiz, kimsesiz, yalın ayak bir ihtiyar
Kargalara yem olmamışken
Henüz vakit varken
Sen beni ben seni unutmamışken
Tut ellerimden, bir olalım, birlik olalım, birlikte olalım.
Son pesüs sönmemişken
Son çingene son saç telini
Son bir büyü için kullanmamışken
Beni sevdiğini söyle
Ben de seni sevmekteyken
Ölüm çok yakın acele et
Henüz ıslak, hasta ve pireli bir köpek gibi
Hayattan pes etmemişken.