Zaman II
Eriyordu zaman,
Dallar yelkovanı taşıyordu... Akrebin iğnesi bir atın nallarından yol bulup toprağa karışıyordu. Kır at sonsuzu taşıyordu boynunda. Sen geldin aklıma, Sen sonsuzun süvarisi Plastik bir oyuncak gibi Ufku ellerinde taşıyan dağlar arasından, Kızıla çalan haki bir toprağı Çekip koyuyordun önüme. Zamana mezar kazan eriyik taşlar gibi, Sen kalbimin orta yerinde Tahtla tabutu karıştırıyor Sakarlığını sevdiriyordun. Bir resim ancak böyle mahvedebilirdi insanı. |