güz çiğdemlerinin kokusunda seni duyuyorum anne
boyun eğmemeyi zalime sen öğrettin bana
Yansıması olmayan ırmaklardayım şimdilerde
yaralı kuşlar getirir çağla baharlarını bana
ağaran şafaklara gömdüm yarını

yeniden geçsin çocukluğum gökkuşağı altından
benim sana susamışlığım hangi çölde kanar
hangi çemberden geçerken unutacağım alaturka zamanın çığlığını
ey tatlı aldatmaca dünya
avluya kadar uğurladım eskiyen aşklarımı
ağaran şafaklara gömdüm yarını

taştan duvarlar örüyorum insanlarla arama
kara düşünceli insanların önünde diz çökmüş değilim
yalınayak atlıyorum denizlere
seninle olmadığımız resimleri bölüyorum ikiye
çileleli yastığında kaç gözyaşı birikti anne
ağaran şafaklara gömdüm yarını

şehirler sülfür kokarken
dünyayı kötülük çiçekleri sarmışken her yer heva ve şehvet
ben senin yetimin anne şehirler sülfür kokarken
saklambaç oynayacak değilim
çıktım işte tohumun tozlandığı baharlardan
yaprağın hasretten sarardığı hazanlardan
ağaran şafaklara gömdüm yarını

bahar taraçalarında çiçeklenmek seninle
sadece göğe bakabilmek seninle
elinde baki nur geceye düşen ayetlerle
bende kavuşacağım sana
ağaçlar sevgilisiyle kavuşunca
gül bahçesi tarumar bülbül sükutta
ey nakşı sureti olmayan kavuştur bizi ağaran şafaklarda

Ömriye KARATAŞ
29.05.2018