Kapatmayız ellerimiziiçinden güneş geçerse sevilir Tanrı’nın evi minareler dönmez sivriliğini içinize söze gömülür gerçek söz hiç uğruna gömülürsünüz birden boynunuz eğri kırık erik dalıdır belinizde bir çıban elvermez yürüyesiniz dik bir fidan ötede kuyuya yakın sürekli üreyen vişne ağaçları, kol atan çilekler tam da yanımızda toprak verileri özümüz toprak, işimiz toprak, aşımız topraktan açarız avuçlarımızı Tanrı’mıza tarlamıza kapatmayız ellerimizi, iyice açarız ilerde çocuklar büyüyecektir burada vişnelerin altında atacaklardır ilk adımlarını 13. 08. 1977 / Nazik Gülünay |
selamlar............