DEMİRCİ-ŞEHİR-BEN
Ağır ağır doğruldum çöktüğüm yerden
Yürüdüm şehrin üzerine üzerine Önce kapattı herkes demir kapılarını Kimse buyur etmedi Kimse kim bu pervasız demedi Gizliden gizliye herkes çekti perdelerini Kimse görmek istemedi Hangi kapıyı çaldıysam inatla Bir damla su vermedi Bir köşeden yaşlı bir demirci Çekti beni gözlerine Su verdi kalemime Su verdi yüreğime Örsünde durmaksızın dövdükten sonra O ki Bana bir tas su içirdi Kendimden, kendinden geçirdi Sanki kanat takıp şahikalara uçurdu Bütün çaprazlaşan yolları ruhumdan geçirdi Sonra Ansızın kalktım yine çöktüğüm yerden Kanatlandım şehrin üzerine üzerine Koca şehir öylece kalakaldı Halim kimilerinin aklını aldı Sanki yarış vardı şehirde Kapıları perdeleri açmakta Sanki yarış vardı şehirde Üzerime güller saçmakta Demircinin gözleri gözlerime değdi Şehir kalemime boyun eğdi O ki Hamken pişirdi Sel gibi taşırdı Yüce dağlar aşırdı Oysa ufuklar göçünü Durmaksızın onun gözlerine taşırdı. Muhammed Mehmet GÜL Gün doğarken görülen bir rüyanın akşam saatlerinde dile gelmiş halidir bu şiir. |
Çekti beni gözlerine
Su verdi kalemime
Su verdi yüreğime
Örsünde durmaksızın dövdükten sonra
Rüya bile olsa çok güzel bir rüyaydı sevgili muhammed kalemine su verilmiş kesinlikle bu bir rüya değil sevgili dostum..Yüreğine sağlık sevgiyle ve sevdiklerinle kal her zaman sevgilerimle..
Çınar GÖLE