bir tufan iklimidir el halilde gözlerin
zeytin hurma ve incir ağaçlarında esirgeyen ve bağışlayan sesin
mihrabına düşen ay uykularımın kaçıncı bölünmüşlüğü
aşkın şerbetini içtiğim ırmaklarda küfrün zulmeti

kalbim intifada
dudaklarımda kızgın çöller
gözlerimin nehirlerinde kimliğim sürgün
bir tohum gibi filizleniyor bağlanan gözlerinde özgürlük filistinli çocuk

kanayan topraklardan geliyorum çıplak çöllerden
külleri sancılarla kıvranan doğu masallarından
ardımdaki çöllerde yas taşları
kuşatılmış günlerden umuda yakın pencerelerden
putlar yıkan bedenimde sessiz çığlığı filistinin

gecenin karanlığında kirpiğimde pınarlar
kavruluyor dudaklarım susuzluktan
köpüren kan gölleri içinden
gösterişli sessizliklerden çıkar bedenimi
sesin yüzümün nehirlerinde yitik bir arami alfabesi

yafada açan portakal çiçeğiyim ben
akdenizde batık bir fenike gemisi
turi sinada ölmez meyveler veren zeytin
beytüllahimde özgürlüğün ateşini yakıyor filistinli çocuklar

hazzan sesinde gecenin ağırlığı
ezan sesinde filistinli fevzinin kahhar çığlığı
bir zeytin tanesi savur ey güzel çocuk kutsal topraklara
harmanimin beyazında gülümsesin kül kanatlı ebabil kuşları


göklerde ezilmiş kuş kanatları
bir hurma ağacı altında söylenirken ağıtlar
beytüllahimde özgürlüğün ateşi har
son kavuşma son sevgili ile

yaralı kuşlar ebabil hüzününde geçiyor el halilden
direnmeyi öğreniyor çocuk yüreğim cellatlarına
kuşlar götürmüyor babama yaralı mektuplarımı

intifada babam sabaha varmadan düşmüş bedeni toprağa
ey aşkın elçisi kan gülleriyle derin derin soluyarak
yürüdü filistinli çocuklar ölüme çırpa çırpa yüreğini

esselam sana el kudüs
bir tohum gibi filizleniyor bağlanan gözlerinde özgürlük
son kucaklaşma son sevgili ile

Elif, Lâm, Râ
O apaçık, apaydınlık
Seni tanrının şehri kudüste beklemekteyim ey çocuk

Lâ hükme illâ lillâh’ hüküm
Hüküm ancak Allah’ın

Ömriye KARATAŞ
31.03.2018