bosalmıs koptugu yerden
onunde durulamayan caresizliklerin
inkar en buyuk gunah
yatacak yeri yok bu kimsesizliklerin
elini üstüne koy demişti kadın
actıgı kanamalı yaranın
takviyeler yetişmez diye belkide
gozlerimin icine bakarkenki merhameti
serzenisleri havada yankılanır
ugradıgı haksızlıkların akıbeti
aglama dönmez artık
kristal bir avize düşer yere
sesi yankılanır boslukta
tutuldugun guzelligimidir
yoksa kırılmanın sehvetimi
avuclarında

son anlarında ayrılıgın suskunlugum
söyleyecek birsey olmadıgı icin değil
soyleyecek daha iyi birsey olmadıgı icin
bu yoksunluk pazarında
içime ektigin sevda ciceklerinin kokusu tenimde
senden sonra hangi kadın öpse beni
özledigi aşkı sanacak
senden sonra hangi kadın
benim kollarımda
senin kadar masum uyuyacak?
günbatımlarından safağa
öptügüm yerlerinde cicekler acacak...