Kedi Sen Ve Ben
hava durgun ılık yaz
araba yürüdü kaldırım beyaz son ışık parlayıp söndü perdeyi araladı küçük kız sevincin yüzü güldü kötümser bulutlar ağlamadı kedi sen ve ben aramız beş metre metropol çıkmazı hep cisim hep kırık sanat sana el ile hitap ediyorum rüzgarın estiği yönden sıvazlıyorum yeleni geçecek insan dostlarım boşluk ırmağından akıp şarkılar söyleyecek ölüler karanlıklardan sarkıp tavanı umarsız bu yeryüzü şenliği tel tel dökülecek zamanın içselliğine anıları toplayacak çürük ellerim ve kabuslarımda aşkım donuk renkler çizeceğiz anlamsız yarınlarımıza. |
Şiir dostların kalemleri susmasın...
............................................ Saygı ve selamlar..