Seviyorum Demeye Vaktim Olmadı Hiç
o geceden bu yana
sessiz sedasız ruhu ince sudan sebepler sayfaları sessiz açmam gerektiğini yıldızların öldüğünü bilen birine rastlamam tuhaf değildi sıçrayan uykuydu uykusundan kaybolan ateşin ateşlisi kaybolan uykusundan alıp vermek ve bir kaç kez tekrarlamaktan başka geceye hediye edebileceğim ağzım kalmamıştı kalabalıkların içinde öyle çoktunuz ki öyle güzel öyle az öğle ve akşam sırt üstü kumsalı sulayan göz yaşlarıma şarkılar bırakıp geri çekiliyordunuz seviyorum demeye vaktim olmadı hiç olmadıysa da suyun bıraktığınız gizemi parlak yutkuşlarıma damlatan anılar biriktirebildim çok şükür ve inanın bir gün içime bıraktığınızı damıtıp size vermeyi düşünüyorum harflerle koyların gidip gelen ve hiç bir şey düşünmeyen o garip sessizliğini. |