Bağ Bozumunda Düş/engiz

bağ bozumunda sözleştiğim yâr
üzüm üzüm gülümserdin yüzüme
terk edip sılayı, diyar gezdiğim
ilk köyünü terk eden sanki ben miyim

bir akşamüstünün kızaran sabahında
sessiz sedasız kaçışım ondandır

uzakların acı sularında beslenen bedenim
en ufak korkularımı devleştirir, bilesin
yine aynı ben, yine ağzına bal sürülmüş
hasadımı zemheriler çürütmüş benim

sahte cennetimde, huri perdesine bürünen
ilk kez kavuşur gibi sarmalamaz ki ellerin

kadeh kadeh şarabı yudumlatırda zaman
sesli radyolarımda duyulmaz artık adın
aşkı da bölüşelim gel, ekmek gibi, su gibi
kal diye yüreğimde; dağa taşa yazdığım

gözümdeki ateşi söndüren mevsim
sızınla yoğruluyor, yağmur gülüşlerim

özleminle kalemler kırdığım
yaza yaza romanım kördüğüm
bağbozumlarında hayalin olsun gel
güz rayihaları sarmalasın, buz bedenim

İlkay Coşkun
17.02.2010

Ihlamur Edebiyat
Sayı 4, Nisan 2010