çıkacağın son yolculuk değilse bu
sal kendini.
dönen dünya’ya pervane
delişmen aşklara vurup savur
yegane kalan gülüştür
geride kalan bahane


arasıra aşık ol mesela
hayırsız olsada üzülme
yaşadığına say ânını gönlünce
bulacağında yok ya zaten bu gidişle
hayırlısını gönlünce

bir kulüben olsun mesela
bahçesinde
kırmızı rujlu kadının dikeceği çiçekleri
sandal bozmasından devşirme gülüşleri
taşa sürtmedin ya burnunu
yont biraz eğrilerini

sevdiğine söylemekten çekineceksen
içinden geçenleri
yüreğinden düşür geçip gidenleri
ya da söyle
adam gibi nasıl sevdiğini
yer yarılıp içine girsem mi diye de
tasalanma
merak etme gök delinmez
kıyamet kopmaz ya!


aşk bu be!
renkli entariler giydir üstüne
al basmadan fistanlı
biraz oynak olsun maviden mintanı
sallandığı zaman
döndürmez adam olanın başını

mesela bugün
bir dilek tutmuş muydun eski sevdiğini görmek için
yok!
gördün işte
yanına oturupta elini tutmak istedin mi
yine yok!
haydaaa! diye geçirdin içinden
nerden çıktı bu geçmişin zamanın gün döndü sıkıntısı

takma sen bunları
körfezin birinde beklerdir yine
ince belli çipuranın yandan çarklısı
aslan sütünde yoksada sevdanın hası
kısmet be kardeşim
yola çıktın ya bir kere
dönme gayrı sonrasından
hallice bu gidişin

aşk’a dem dünya işte
git gidebildiğince

umut/ zamanı delen şiirler