En son seni kalbime darbe yaparken görmüştüm
Önce arşipel gözlerimi sevdiğini söylemiştin
İnsan nasıl bu kadar güzel bakar diye sormuştun birgün bana
Hatta iki kelimeyi biraraya ilikleyip utana sıkıla söylemiştin beni sevdiğini
Senin adın masumiyet tanrıçası olsun demiştin
Bir de namus sözü vermiştin ölene dek birlikteyiz diye ..!



Ölmedik henüz
Ölüm de ayırmadı bizi
Sen nefsine yenik düştün
Ben sadakâte...



Affetmedim seni hâlâ
Ama inan bana
Ne kinim var
Ne de öfkem
Unuttum sana dair herşeyi
Her bir güzel şeyi
Oysa çok güzeldik biz
Ve nasıl da güpgüzel bakardık birbirimize hep...



Dedin ya yüreğin nasıl bu kadar taşlaştı diye bugün bana
Kendine sor dedim sana
Kendine
Sordun mu
Yada bir kez olup dönüp baktın mı aynadaki sana..?



Ben çok baktım
Rol de değiştirdim
Vicdanım hiç sızlamıyor inan ki
Ben ihânet de etmedim
Verilen sözü de ezip geçmedim
Aramızdaki tek fark bu işte ..!



Bana artık eskisi gibi bakmıyorsun diyorsun ya
Perde inmiş gozlerine senin
Yaban eller değmiş ellerine
Saçlarını karıştırmış arsız parmakları
Tenin bir başka kokuyor senin
Yüreğin de
Ruhunun rengârenk kanatları da kirlenmiş
Yitirmişsin masum sevgimizi
Gönül gözüyle bakamam ki artık sana...







nagihan