İSTERBazen daralır insan nefes almak ister tanışıklığını alıp acemi bakışlardan mevsimlerden öylece geçmek ister. Kayboldukça karanlık bir ormanın içinde yolunu bulmak ister. İçimiz dışımız cep aynasıdır hayat yine de gözyaşımızdan öpmek ister. Suyu biraz daha öne çektikçe yangınlar gölgemizi sarmak ister. Bir kadavra taşıdıkça içimizde özgürlük tenimizi öldürmek ister. İrkildikçe selâ sesiyle penguen hüznü ile kumsalları arşınlamak ister. Benzemek istedikçe birilerine ahmak ıslatan yağmurlarda ıslatmak ister. Yaprak hiç dökmese de yaprağını iyi dostlar nedense hep çelme takmak ister. Desen yanar ,renk solar, sabah gün ışıldar kök olmak istedikçe biz ,anılar ek olmak ister. Yıllardır yol ayrımıdır duyduğumuz çaresizlik ılıyan yanaklarımızdan ayrılık sürünerek geçmek ister. Vur emriyle aradıkça kendimizi sığınak arayan bir çocuk çığlığı boğar tüm istekleri Vardığımız her çizgi duvar kesilir krom sarısı bir hayalet gibi girer içeri son hecenin sesi. Yekpare bir mermer kaplar göz bebeklerine sığmayan öfkeyi. Biz istedik diye sözcükler ayakta durabildi mi? Hayır tabi ki; İstekler pembedir günler bu renkte lekeli... Ferdaca |
Kalemin düzgün, neşen bol olsun...
.............................................. Saygı ve selamlar..